بررسی سه شگفتی علمی قرآن در آیة «دحوالأرض»
پژوهش حاضر که مبتنی بر بررسی‌های کتابخانه‌ای و روش توصیفی ـ تحلیلی است، بیانگر سه شگفتی علمی قرآن دربارة زمین است که عبارتند از: «چگونگی آفرینش اولیه، حرکت و کُروی بودن زمین».
چکیده
در راستای تقابل با چالش‌های قرون اخیر در ارتباط با قرآن کریم و پندارهای مغرضانة برخی مستشرقان مبنی بر ناکارآمدی آیات قرآن در عصر حاضر، دانشمندان حوزة علوم قرآن به دفاع از ساحت قرآن کریم برخاسته‌اند و بحث اعجاز علمی قرآن را مطرح ساخته‌اند. از جمله آیات مرتبط با این مضمون، آیة معروف به «دحوالأرض» است: وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَئهَا (النازعات/ 30). پژوهش حاضر که مبتنی بر بررسی‌های کتابخانه‌ای و روش توصیفی ـ تحلیلی است، بیانگر سه شگفتی علمی قرآن دربارة زمین است که عبارتند از: «چگونگی آفرینش اولیه، حرکت و کُروی بودن زمین». بدین ترتیب، علاوه بر آنکه فحوای آیه دلالت بر نظریه‌ای متضمن پرتاب زمین از خورشید، حرکت دورانی و انتقالی و نیز شکل کُروی زمین دارد، مبین شگفتی‌های ادبی ـ بلاغی قرآن در استخدام واژة «دحو» و نیز بیانگر اشاراتی از قرآن است که حقایق آن بر علم سبقت گرفته‌است.
کلیدواژه ها: قرآن؛ شگفتی علمی؛ دحو؛ حرکت؛ کُروی بودن
نویسندگان:
سید حسین حسینی کارنامی: استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه علوم پزشکی مازندران
فهیمه گلپایگانی: دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
پژوهشنامه معارف قرآنی - دوره 8، شماره 28، بهار 1396 .
