شجاع خلیلزاده بازیکن پرخاشگری است و به همین دلیل هم زیاد مورد انتقاد قرار میگیرد؛ آنقدر که حتی اگر جایی حق او پایمال شود هم کسی به صرافت دفاع از این مدافع نمیافتد. مثلا در جریان محرومیت دو جلسهای اخیر او که صرفا به استناد یک عکس مبهم در نظر گرفته شد، کمتر کسی از خلیلزاده حمایت کرد.
کافی است تنها در نظر داشته باشید رسول خطیبی به خاطر همه معرکهگیریهای وحشتناکش در بازی حذفی جلوی پرسپولیس فقط یک جلسه محروم شد! ماجرای عدم دعوت از شجاع به تیم ملی هم همینطور است. او قطعا یکی از دو، سه مدافع برتر فعلی فوتبال ایران است که نه در دوره کیروش به تیم ملی دعوت میشد و نه حالا شانسی برای ملیپوش شدن دارد. غیبت شجاع در بازی با شهر خودرو کاملا محسوس بود؛
چنانکه او در تنها شکست پارسال پرسپولیس جلوی فولاد هم در زمین نبود. با این حال خلیلزاده به تیم ملی دعوت نمیشود، کسی از او حمایت نمیکند و عجیبتر اینکه خودش هم بدون هیاهو و اعتراض، فقط روی بهتر شدن در زمین تمرکز کرده است. کاش همه فوتبالیستهای ایرانی حداقل در این یک مورد «شجاع» باشند و به جای قیلوقال، فوتبالشان را بهتر کنند؛ کما اینکه کیفیت فنی فعلی خلیلزاده مطلقا با سال اول حضورش در پرسپولیس قابل مقایسه نیست و به شکل چشمگیری بهتر شده است.
بانک ورزش