تابناک اصفهان - عاطفه قلع ریز: در تمامی دوران و عصرهایی از تاریخ نوشتن و ثبت کردن وقایع و علم را ارج می گذاشتند زیرا که اهالی اندیشه و فکرهای نو و ثبت وقایع همواره در رشد و پیشرفت جوامع تاثیر بسزای زیادی داشته است .
در این دوران نیز هم چون دوران های مختلف قلم زدن و نوشتن و کاتبی امری بسیار سخت و طاقت فرساست زیرا که هیچ گاه آزادی قلم نبوده و شاهد قلم هایی بودیم که مغرضانه و در سمت اهداف صنفی غرض ورزی شده است.
و از سوی دیگر نوشته ها و قلم هایی را شاهد بودیم که سختی را به جان خریدند و برای دفاع از حق نوشتند و ناملایمات زیادی را متحمل شدند.
این نوع نگارش ها و صاحبان قلم که امروز شاهد مرگ آنها هستیم و از این افراد تعداد معدودی باقی مانده اند چون دیگر کسی جسارت نقد و حقایق را ندارد زیرا که نمیتوان نمک خورد و نمکدان را شکست و جیره خوار بود و بر علیه ابطال کنندگان حق نوشت.
چگونه میتوان امروز بر قلم هایی قسم خورد که عدالت و حقانیت را دور زده اند و با زبان تهنیت و تبریک عرض ارادت خود را نثار یکدیگر در حالی می کنند که ترجیح داده اند بر عیوب و کاستی ها چشم پوشی کنند.
آری زبان قلم‌حق تلخ است و از این جهت دارای حرمت و ارزشش است که نوشتن حق و گرفتن و مطالبه حقانیت مهارت و اندیشه ای بسی بزرگ و پرقدرت میخواهد که بتواند سبب رشد و تحول اجتماع شود.
امروز برای رشد ایران به همان افکار نو اندیش و قلم های قسم یاد شده نیاز است که بتوان بر آن بالید.
امروز نیز مسولان جای خالی این قلم ها و اندیشمندان متفکر را احساس کرده اند و خواستار نویسندگان و متفکرانی هستند که برای رشد جامع گام بر دارند و به میدان و عرصه اجتماع بیایند و از حاشیه گزینی دوری جویند
امروز شاهد مطالبه جدی هستیم و نیاز هست که صاحبان قلم مطالبه گر دغدغه های مردم شوند .
امروز که شاهد قلم های سفید و سیاه زیادی هستیم که گاه با یک قلم رشد و بالندگی را خواهیم داشت و عمر این قلم بسیار کوتاه شده است و با یک قلم سیاه که بیشتر جانبه دارانه است کوته بینی و بی اعتمادی در جامعه رشد میکند .