انسان زمانی که بیکار است نیازهای اولیه زندگی او بر آورده نمی شود و همین معضل عامل اصلی اختلالات روانی بسیاری در میان جامعه می باشد.
خانواده به عنوان اولین نهادی که از بیکاری ضرر و زیان فراوانی متحمل می شود، در اثر این شرایط نامساعد کارکردهای منفی بسیاری را هم تجربه می کند؛ با نگاهی به سلسله عوامل به وجود آورنده جرم متوجه می شویم که بیکاری یکی از مهمترین دلایل جرم محسوب می گردد.
نهاد خانواده در کنار بیکاری سرپرست یا فرزندان در شرف اشتغال خویش: بالا رفتن سن ازدواج، انحرافات اجتماعی، اعتیاد، بی اعتمادی، افسردگی و ناامیدی، طلاق و مشاجرات خانوادگی و دیگر آسیب های اجتماعی را به عینه تجربه می کند و چه تجربه دردناک و تلخی .
بیکاری با مسائل یاد شده در بالا ارتباط تنگاتنگ دارد. هر زمان درآمد و اقتصاد خانواده ای با مشکل مواجه شود و سرچشمه های اصلی آن خشک گردد، بستگی به شرایط موجود در هرخانواده یکی از مسائل بالا نمود پیدا می کند و همان یک مود زمینه ساز دیگر معضلات می گردد؛ بنابراین وجود این مشکلات نشان دهنده این مهم است که باید به رفع بیکاری در جامعه توجه جدی شود و از طریق تشکیل کارگروه های ویژه متناسب با شرایط هر منطقه در قبال کار کارشناسی به رفع آن اقدام شود.
اما در استان ایلام و به ویژه شهرستان سیروان، شهرستانی که مردان و زنان غیورش در دوران دفاع مقدس که صحنه آزمایش و دفاع از حیثیت و وطن بود، خوش درخشیدند و اولین پیروزی را در دوران دفاع مقدس برای ایران اسلامی به ارمغان آوردند، امروزه با این معظل دست به گریبانند و خانواده ای نیست که یک یا دو جوان بیکار و بعضاً سه جوان بیکار نداشته باشد.
اگر نگاهی به گذشته این دیار بیاندازیم خواهم دید عوامل متعددی در بروز چنین آفتی تاثیر گذار بوده اند: مهمترین مسئله ضعف مدیریت اجرایی شهرستان بوده است. سیروان با وجود دارا بودن پتانسیل های بسیار در زمینه نیروی انسانی متخصص و بستر های اشتغالزا همیشه از نبود افراد توانمند در راس مدیریت اجرایی خود رنج میبرده است.
مورد مهم دیگر که در بروز معظل بیکاری که بیشتر دامن گیر جوانان مستعد و تحصیلکرده این دیار است و مد نظر می باشد، نبود بنگاه های تولیدی و اشتغالزا به معنای حقیقی و .... می باشد. که این مسئله هم ناشی از کم توجهی مسئولان چه در گذشته و چه در حال بوده است.
بن بست جغرافیایی عامل دیگر بیکاری است. سیروان به دلیل قرار نگرفتن در مسیر راه های پرتردد و اصلی، به یکی از شهرستانهای محروم تبدیل گشته است و جوانان جویای کار این شهرستان در نبود کارخانه و بنگاه های تولیدی و اشتغالزا مجبورند برای تامین معاش و نپذیرفتن ننگ بیکاری، جلای شهر و دیار کنند و در شهرهای بزرگی که به میمنت داشتن نمایندگان مجلس نشین پر توان و خدمتگزار، مملو از بنگاه های تولیدی و اشتغالزا هستند به کارهای سخت بپردازند و در کنار آن سختی شرایط کار دوری خانواده را هم به جان بخرند؛ که برای برطرف نمودن این عامل بیکاری همت نمایندگان استان و مسئولان استانی را میطلبد تا با اجرایی کردن طرح های راه سازی از جمله کریدور قاضیخان به بدره، چرمین هلسم و ... این شهرستان را از بن بست خارج و تا حدودی این مسئله را منتفی سازند.
آری کم توجهی مسئولان و ضعف مدیریت اجرایی و بی توجهی کامل نمایندگان مجلس شورای اسلامی در رفع موانع توسعه در این منطقه ( هر چند وظیفه اصلی نماینده مجلس قانون گذاری و نظارت بر اجرای صحیح قوانین است ولی عرف سیاسی کشور ما نماینده را به عنوان یکی از اهرم های چانه زنی در تقسیم بودجه تبدیل نموده است و نماینده که توان بیشتری داشته باشد سهم بیشتری هم نصیب منطقه خود خواهد نمود برای تایید این مدعا نگاهی به استان های دیگر بیاندازید)، بن بست جغرافیایی، راه نامناسب به مرکز استان، نبود کارخانجات، کارگاه ها و بانگاه های تولیدی در این شهرستان و نادیده گرفتن پتانسیل های شهرستان در بین جمعیت جوانان مستعد این سامان پدیده ای را به وجود آورده است که امروز در به وجود آمدن دیگر ناهنجاریهای اجتماعی موثر و شاید عامل اصلی است.
البته در کنار بیکاری دایمی، بیکاری فصلی هم در شهرستان ما وجود دارد که نمونه باز آن کارگران ساختمانی و ... هستند تلاش بیهوده آنها برای یافتن صاحب کار موقتی تنها برای یک روز کاری است. و اگر خود را به جای آن افراد قرار دهیم، خواهیم دید که زندگی به قول شاعر آنچنان هم زیبا نیست، بلکه بسیار خشونت بار و ناجوانمرد است.
این پدیده شوم که سایه به سایه جوانان این سامان حرکت می کند بیکاری است. و توجه جدی مسئولان را میطلبد.
در کنار مسئولانی که انصافاً دل به خدمت بسته اند و تمام هم غم آنها رفع مشکلات مردم است، هستند کسانی که احتمالا به دلیل رانت خانوادگی این معظل در همسایگی آنها وجود ندارد و در شهرستان ما هم نمونه های بارز آن به عینه وجود دارد و در برخی ادارات اظهر و من الشمس است. به گونه ای که فرزندان تحصیلات پایین نورچشمی این عزیزان، بر فلان جوان تحصیلکرده بیکار روستایی که پدر و مادر فلاکت زده ، پیر و محرومی دارد ترجیح داده می شوند. که پر واضح است روی سخنم با اینگونه مسئولان نیست بلکه عزیزان خدمتگزار را مد نظر دارم .
بنابر این در کنار مسائل یاد شده اگر رقم بالای تورم و گران شدن ارزاق عمومی و بی ارزش شدن پول را به حساب آوریم خواهیم دید که جوان بیکار با هزار آرزوی در سینه خفته، بدون مساعدت مسئولان دلسوز نمیتواند بر مشکلات خویش فایق آید و هر لحظه امکان افتادن جوانان بیکار در دام هزاران معظل اجتماعی وجود دارد. اگر میخواهیم جامعه ما سالم باشد باید توجه جدی به امر جوانان داشته باشیم و شعار را به عمل برسانیم/م
