اصفهان، در کشور رتبه 19 شادکامی را دارد!

تابناک اصفهان: چهره پرازچین وچروکش، بالبخندی تغییرمی کند وحتی چشمانش هم برق شادی می زنند. مادربزرگ وقتی ازگذشته هامی گوید، اززمانی که بی بهانه شادبودند وروزگارمی گذراندند وبدون هیچ توقعی زندگی های آرام وپرازنشاطی داشتند ؛
هرجمله ای که می گوید حکایت از خوشی دارد، لحظه‌هایی که فقط وفقط درکنارهم بودن راوصف می کند وامید درخاطرات موج می زند، کافی است، پلک‌هاراببندیم وبه گذشته سفرکنیم ولذت ببریم .
سفربه گذشته، نشاط دارد. مهم زندگی درزمان حال است ودرحال حاضر،اصفهانی‌هاشادو خوشحالند؟سوالی که شاید به ذهن مردم این خطه راه یابد ودرفکرفرو روند .کارشناسان معتقدند، استان اصفهان با 3،41 امتیاز در بین 31 استان ،جایگاه نوزدهم رادارد و استان های قم‌،تهران وسیستان بلوچستان جایگاه قبل ازاصفهان را اشغال کرده اند وشادکامی دربین اصفهانی ها، حدمتوسط روبه بالارادارد .
دکترعلیرضااکبرزاده جامعه شناس، درموردشادی ونشاط در جامعه به نسل فردا می گوید :
یکی از ابزارهای سنجش غم و شادی در هر جامعه، نشاط اجتماعی در آن جامعه است.

در سطح جهانی نیز معیارهای مختلفی از جمله: رضایت از کسب و کار، میزان سطح سلامت جامعه، وضعیت تامین و امنیت اجتماعی، وضعیت اقتصادی، داشتن دموکراسی، داشتن وقت آزاد، نداشتن درد و رنج، داشتن توانایی مراقبت از خود، بودن در کنار دوستان ، خانواده و بیان نظرات شخصی در خانه و جامعه بدون ترس و بدون احساس ناامنی، داشتن فرصت تحصیل رایگان و همچنین امکان بروز خلاقیت و کارآفرینی ،برای سنجش شادی و نشاط اجتماعی یک جامعه مورد استفاده قرار می گیرد.
پدیده شادی و نشاط در جامعه ایران، می تواند در پرتو دیدگاه های مختلف جامعه شناسی مطرح شود و مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد که در مجموع می توان این دیدگاه ها را به دو دسته تقسیم کرد: دیدگاه هایی که مسئله فقدان شادی و نشاط را ناشی از شرایط ساختاری ، به ویژه ساختار اقتصادی جامعه می دانند و دیدگاه هایی که این امر را ناشی از یک امر ذهنی می دانند و معتقدندکه ما باوری به شاد بودن ، شاد زیستن و حتی شیوه های درست شادی کردن را در اذهان به وجود نیاوردیم که نمود این امر را می می توان در شادی های خطرناک ما در استادیوم های ورزشی و یا چهارشنبه آخر سال دید.

این در حالی است که فقدان شادی و نشاط در یک جامعه، پیامدهای فراوانی دارد: در جامعه ای که نشاط و شادی وجود ندارد، حتی اگر توسعه و پیشرفتی هم باشد، این توسعه صورتی خشک و بی روح خواهد داشت. افسردگی و بدبینی در میان افراد، به شدت افزایش می یابد؛ به طوری که رویدادهای خوشایند هم منفی ارزیابی می‌شود. در حوزه کاری نیز کمبود شادی در جامعه به
 بی علاقه گی به کار و فقدان وجدان کاری، منجر می شود.کارگریا کارمندی که کار خود را با نازل ترین کیفیت انجام می دهد و اثربخشی پایینی دارد، همه، افراد ناشادی هستند.
از پیامدهای خطرناک کمبود شادی در جامعه، گوشه گیری(به ویژه نوجوانان و جوانان) و گرایش آنان به انواع مواد مخدر افیونی و مشروبات الکلی برای شاد کردن خود هست که در نهایت هم منجر به گرایش نوجوانان و جوانان به سمت الگوهای غربی می شود؛ در قالب جذابیت های شاد و متنوعی که توسط رسانه های غربی ارایه می شود.
در شهر اصفهان نیز متاثر از شرایط کلی جامعه ایران بررسی های میدانی نشان می دهد که باید برای بهبود و ترویج نشاط و شادی در شهر اقداماتی فرآیندی و فرهنگی صورت پذیرد.
در سطح عمومی شهرداری اصفهان، می تواند با بهره گیری از روانشناسان و جامعه شناسان یک برنامه مداوم و جامعی را برای تمامی ایام سال(نه فقط مناسبت های خاص) تدوین کند ،
تا با یک پشتوانه نظری محکم و شناخت کافی به برنامه‌ریزی های موفق بپردازد.
علاوه بر این به نظر می رسد،باید در سطح ادارات دولتی نیز روابط عمومی ها را از پرداختن صرف به تبریک و تسلیت گفتن به شادی و غم های افراد در ادارات فارغ کرد ،تا در سطحی بالاتر با برنامه های متنوع تفریحی و شاد زمینه تزریق شادی و نشاط را در میان کارکنان بخش دولتی و خانواده های آنها فراهم کنند و این برنامه ها را فقط محدود به مناسبت های خاصی نکنند.
هر چند چنین نهادهایی شاید، کمبود بودجه‌های تخصیصی را دلیل نداشتن یا کمبود در ارایه برنامه های شاد می دانند ،اما به نظر می رسد با به کارگیری افراد خلاق در این حوزه ها می توان با برنامه هایی با هزینه های کم هم، این شادی و نشاط را به جمع تزریق کرد.
در نهایت می توان گفت که با بهبود نشاط و شادی در جامعه شهری، می توان از خیلی از آسیب ها و ناهنجاری های اجتماعی فوق در جامعه جلوگیری کرد و به جای هزینه برای کنترل این ناهنجاری ها در برنامه های شادی آفرین برای مردم هزینه کرد. خوب است اصفهان در این امر پیشتاز باشد؛ چرا که از قدیم اصفهانی ها را به شاد بودن و بانشاط بودن می شناختند و مثال 
می زدند.


نویسنده : فاطمه براتی