ورزش مازندران آقای ورزش ایران است. این مساله ای است که همه به آن اذعان دارند کسب مقام های متعدد در عرصه جهانی، آسیایی ، بین المللی در 28 رشته در سال گذشته و افتخار آفرینی به اندازه 17 استان کشور در یکسال تنها گوشه ای از واقعیت ورزش استان است.
حضور ورزشکاران مازندران در تیم های ملی بیش از 28 رشته ورزشی آماری حیرت برانگیز است .
این موفقیت ها در حالی به دست می آید که مازندران از محرومترین استان های کشور در بحث داشتن امکانات ورزشی است.امکاناتی که سالیان سال ازعمر برخی از آنها گذشته و دیگر کاربردی در خور شخصیت ورزشکاران استان ندارد.
در برهه فعلی باشگاههایی در استان در بحث قهرمان پروری نقش دارند که واقعاً نمی توان نام آن مکان ها را باشگاه گذاشت، مکان هایی با حداقل امکانات ورزشی و بدترین شرایط بهداشتی در این بین نقش پر رنگ هیات های ورزشی در بدوش کشیدن این موفقیت ها بر کسی پوشیده نیست، هیات هایی که با سیلی صورت خود را سرخ نگه می دارند، هیات هایی که حداقل منابع مالی در اختیار آنها است.هیات هایی که در خرج روزمره خود مانده اند، هیات هایی که دیگر آه در بساط ندارند تا با آن ناله سودا کنند.
امروز جیب هیات های ورزشی مازندران خالیست و مسئولین هیات ها شرمنده در نزد قهرمانان و ورزشکاران معلوم نیست چه زمانی و چه کسی باید این مشکلات را حل کند ؟
وضع صنایع استان هم که معلوم است ، اصلاً اسپانسری پیدا نمی شود که بخواهد ورزش استان را حمایت کند آن مقدار هم که به پای ورزش آمدند فرار را برقرار ترجیح داده اند .
آری واقعیت ورزش مازندران در کنار تمام مقام آوری هایش این است که با جیب خالی جور 17 استان کشور را می کشند اما دریغ از یک توجه به مسئولین ؛ بیائید تا دیر نشده ورزش مازندران را دریابید.