به جرأت می توان گفت که اینها دلسوز غلامرضا نیستند بلکه احساس می کنند آب در لونه آنان ریخته شده است و به ورجه وورجه افتاده اند.
تابناک کهگیلویه وبویراحمد ، سید سعادت‌الله حسینی ، انتخابات مجلس شورای اسلامی در حوزه انتخابیه گچساران و باشت از نیمه دوم سال گذشته تا به امروز آبستن حوادثی بوده که کمترین اتفاقات زیان بار آن ذبح جمهوری اسلامی بود.
حقیقتا اتفاقات نادری پیش آمد که موجب تضعیف اسلامیت و جمهوریت نظام شد.
آنچه گذشت آنچنان سخیف و مشمئز کننده بود که پرداختن به آن و بهم زدن آن فقط بوی بد و تهوع آور فاسد بودن آن را بیشتر نمایان می کند.درنتیجه در این مدت صلاح خویش و ملک و ملت و ایران را در این دیدیم که سکوت اختیار کنیم و از کنار آن بگذریم.
اما گاهی این آش آنقدر شور می شود که داد آنهایی را هم که ذائقه چشایی قوی ندارند در می آورد.
اگر بخواهیم به همه ابعاد آن بپردازیم مثنوی صدمن خواهد شد.
اما بنا ندارم وارد جزئیات آن شوم.فقط لازم می بینم که چند کلامی درمورد متملقین و چاپلوسانی که حیات و ممات خود را در گرو بودن و یا نبودن جناب آقای تاجگردون بر مسند قدرت می بینند چند کلامی بنویسم. و در پایان هر اتفاقی برای آینده جناب آقای تاجگردون پیش آید توصیه ای به ایشان داشته باشم.
*در جهان طرفی نمی بندد کسی با چاپلوسی*
*آدمی را خوار می سازد به دنیا چاپلوسی*
علی(ع) در سخنی گرانمایه می‌فرمایند: شایسته است انسان عاقل خویشتن را از مستی ثروت و مستی قدرت و مستی علم و دانش و مستی تمجید و تملق و از مستی جوانی مصون نگاه دارد زیرا هر یک از این مستی‌هابادهای مسموم و پلیدی دارد که عقل را زائل می‌کند و آدمی‌را خفیف و بی‌شخصیت می‌نماید.)
یکی از مهم ترین خطراتی که می‌تواند هر جامعه ای را به ورطه نابودی ارزش‌هاکشانده و آن را از مرتبه جوامع انسانی به مرتبه جامعه حیوانی برساند بی‌گمان رواج ضدارزشی به نام تملق و چاپلوسی است. در جامعه ای که افراد ضعیف‌النفس و حقیر احساس می‌کنند می‌توانند از راه تعریف و تمجیدهای بی‌قاعده و عاری از حقیقت، خود را به صاحبان مقام و موقعیت نزدیک کرده و به اهداف خود برسند، آرام‌آرام راه تعالی و پیشرفت‌های مادی و معنوی بسته شده و ارزش‌های موجود در آن جامعه به ورطه نابودی می‌افتند.
با کندوکاو درباره پدیده تملق و علل بروز آن در جوامع، درمی یابیم که در آن جوامع، فردیت رشد نکرده و افراد هویت خود را هضم شدن در جمع یا اشخاص بزرگ می جویند. در جامعه ای که راه های دست یابی به امکانات و منزلت اجتماعی بسته باشد و تمرکز قدرت در دست گروهی خاص، و تصاحب جایگاه ها و منصب های اجتماعی تناسبی با شایستگی افراد نداشته باشد، یکی از ابزارهایی که برای رهایی از این تبعیض پدید می آید، تملق است؛ راهی کوتاه و بدون هزینه برای رسیدن به خواسته های که نه شایستگی می خواهد و نه زحمت و کوشش.
چاپلوسی، هنر افرادی است که با به کارگیری روش های عادی و بهنجار جامعه یا محیط کار خود قادر به کسب موفقیت دلخواهشان نیستند و با توسل جستن به راه های گوناگون چاپلوسی، زبان بازی، خبرچینی، جاسوسی، دورویی، نوکر صفتی و خیانت می کوشند خلأ ناشی از ضعف های شخصیتی و تخصصی مورد نیاز خویش در جامعه یا محیط کار خود را جبران کنند. گاهی تملق گویی، نتیجه عادت های رفتاری برگرفته از تربیت خانواده باشد و در مواردی نیز ممکن است افرادی به دلیل نداشتن مهارت در برقراری روابط درست اجتماعی، به این حالت حرکتند. در هر صورت چاپلوسی، ناشی از حقارت شخصیت فرد یا به گمان خود آنان، ره آورد زرنگی و هوش و تدبیر ایشان است.
آنچه در وصف تملق و چاپلوسی بیان شد حال و روز اشخاص و افرادی است که بعضاً نام خبرنگار را یدک می کشند و تعریفی از اصول و اصلاح ندارند و همانطور که بیان شد حیات و ممات خود را در وجود یا عدم وجود آقای تاجگردون می بینند.
لذا مشاهده می کنیم که بعد از اتفاقات اعتبارنامه آقای تاجگردون این تیپ اشخاص که بعضاً نه از سر شایستگی بلکه از سر صدقه سری نماینده،بعضی از آنان تهران نشین شده اند، گوی سبقت را از هم می ربایند و از بیان هیچ تهمت و افترایی به دیگران باکی ندارند.
به جرأت می توان گفت که اینها دلسوز غلامرضا نیستند بلکه احساس می کنند آب در لونه آنان ریخته شده است و به ورجه وورجه افتاده اند.
اینها نه آنقدر وزن دارند که آدمی در مقام پاسخ برآید و نه جایگاهی در عرصه سیاست دارند که دیده شوند.
هر شخصیتی دارای نقاط ضعف و قوت است
و قطعا من که بیرون از گود و همراه رقیب آقای تاجگردون بوده ام بهتر از متملقین و چاپلوسان میتوانم نقاط قوت و ضعف ایشان را برشمارم
اما وجود لمپن هایی که نه دغدغه سیاست و جمهوری اسلامی را دارند بلکه دغدغه اندک جایگاه ناچیز خود را در کنار آقای تاجگردون دارند مانع می شود که حقایق آنطور که هست بیان گردد تا امروز به این نقطه ای که ایستاده ایم. نرسیم.
در چند ماه گذشته حرف و حدیث هایی درمورد جناب آقای تاجگردون از طرف همه اشخاص و احزاب بیان شد که باتوجه به اینکه شرایطی پیش نیامد که درمورد آن ،انچنان که باید روشنگری نشد و ایشان با اعتماد به نفس پاک و طهارت خود را اظهر من الشمس دانسته و می دانند، لذا وقتی جناب آقای تاجگردون مبرا بودن خود را از آنچه می گویند بارها به شکل لسانی بیان داشته، خود باید پیشقراول این امر میمون و مبارک جهت تبرئه خود گردد و مانع از هزینه تراشی لمپن های نانی گردد.
در پایان از ته دل آرزو می کنم که آنچه در مورد آقای تاجگردون می گویند اندکی از آن هم حقیقت نداشته باشد و بتواند سربلند از این امتحان سخت بیرون آید.
اما به ایشان توصیه می کنم بجای بهادادن به اشخاصی که مدح و ثنا می گویند انسان هایی صاحب اندیشه و دلسوز را که عاری از تملق و چاپلوسی هستند برای رفاقت و مشورت برگزیند.
آنچه گذشت آنچنان سخیف و مشمئز کننده بود که پرداختن به آن و بهم زدن آن فقط بوی بد و تهوع آور فاسد بودن آن را بیشتر نمایان می کند.درنتیجه در این مدت صلاح خویش و ملک و ملت و ایران را در این دیدیم که سکوت اختیار کنیم و از کنار آن بگذریم.
اما گاهی این آش آنقدر شور می شود که داد آنهایی را هم که ذائقه چشایی قوی ندارند در می آورد.
اگر بخواهیم به همه ابعاد آن بپردازیم مثنوی صدمن خواهد شد.
اما بنا ندارم وارد جزئیات آن شوم.فقط لازم می بینم که چند کلامی درمورد متملقین و چاپلوسانی که حیات و ممات خود را در گرو بودن و یا نبودن جناب آقای تاجگردون بر مسند قدرت می بینند چند کلامی بنویسم. و در پایان هر اتفاقی برای آینده جناب آقای تاجگردون پیش آید توصیه ای به ایشان داشته باشم.
*در جهان طرفی نمی بندد کسی با چاپلوسی*
*آدمی را خوار می سازد به دنیا چاپلوسی*
علی(ع) در سخنی گرانمایه می‌فرمایند: شایسته است انسان عاقل خویشتن را از مستی ثروت و مستی قدرت و مستی علم و دانش و مستی تمجید و تملق و از مستی جوانی مصون نگاه دارد زیرا هر یک از این مستی‌هابادهای مسموم و پلیدی دارد که عقل را زائل می‌کند و آدمی‌را خفیف و بی‌شخصیت می‌نماید.)
یکی از مهم ترین خطراتی که می‌تواند هر جامعه ای را به ورطه نابودی ارزش‌هاکشانده و آن را از مرتبه جوامع انسانی به مرتبه جامعه حیوانی برساند بی‌گمان رواج ضدارزشی به نام تملق و چاپلوسی است. در جامعه ای که افراد ضعیف‌النفس و حقیر احساس می‌کنند می‌توانند از راه تعریف و تمجیدهای بی‌قاعده و عاری از حقیقت، خود را به صاحبان مقام و موقعیت نزدیک کرده و به اهداف خود برسند، آرام‌آرام راه تعالی و پیشرفت‌های مادی و معنوی بسته شده و ارزش‌های موجود در آن جامعه به ورطه نابودی می‌افتند.
با کندوکاو درباره پدیده تملق و علل بروز آن در جوامع، درمی یابیم که در آن جوامع، فردیت رشد نکرده و افراد هویت خود را هضم شدن در جمع یا اشخاص بزرگ می جویند. در جامعه ای که راه های دست یابی به امکانات و منزلت اجتماعی بسته باشد و تمرکز قدرت در دست گروهی خاص، و تصاحب جایگاه ها و منصب های اجتماعی تناسبی با شایستگی افراد نداشته باشد، یکی از ابزارهایی که برای رهایی از این تبعیض پدید می آید، تملق است؛ راهی کوتاه و بدون هزینه برای رسیدن به خواسته های که نه شایستگی می خواهد و نه زحمت و کوشش.
چاپلوسی، هنر افرادی است که با به کارگیری روش های عادی و بهنجار جامعه یا محیط کار خود قادر به کسب موفقیت دلخواهشان نیستند و با توسل جستن به راه های گوناگون چاپلوسی، زبان بازی، خبرچینی، جاسوسی، دورویی، نوکر صفتی و خیانت می کوشند خلأ ناشی از ضعف های شخصیتی و تخصصی مورد نیاز خویش در جامعه یا محیط کار خود را جبران کنند. گاهی تملق گویی، نتیجه عادت های رفتاری برگرفته از تربیت خانواده باشد و در مواردی نیز ممکن است افرادی به دلیل نداشتن مهارت در برقراری روابط درست اجتماعی، به این حالت حرکتند. در هر صورت چاپلوسی، ناشی از حقارت شخصیت فرد یا به گمان خود آنان، ره آورد زرنگی و هوش و تدبیر ایشان است.
آنچه در وصف تملق و چاپلوسی بیان شد حال و روز اشخاص و افرادی است که بعضاً نام خبرنگار را یدک می کشند و تعریفی از اصول و اصلاح ندارند و همانطور که بیان شد حیات و ممات خود را در وجود یا عدم وجود آقای تاجگردون می بینند.
لذا مشاهده می کنیم که بعد از اتفاقات اعتبارنامه آقای تاجگردون این تیپ اشخاص که بعضاً نه از سر شایستگی بلکه از سر صدقه سری نماینده،بعضی از آنان تهران نشین شده اند، گوی سبقت را از هم می ربایند و از بیان هیچ تهمت و افترایی به دیگران باکی ندارند.
به جرأت می توان گفت که اینها دلسوز غلامرضا نیستند بلکه احساس می کنند آب در لونه آنان ریخته شده است و به ورجه وورجه افتاده اند.
اینها نه آنقدر وزن دارند که آدمی در مقام پاسخ برآید و نه جایگاهی در عرصه سیاست دارند که دیده شوند.
هر شخصیتی دارای نقاط ضعف و قوت است
و قطعا من که بیرون از گود و همراه رقیب آقای تاجگردون بوده ام بهتر از متملقین و چاپلوسان میتوانم نقاط قوت و ضعف ایشان را برشمارم
اما وجود لمپن هایی که نه دغدغه سیاست و جمهوری اسلامی را دارند بلکه دغدغه اندک جایگاه ناچیز خود را در کنار آقای تاجگردون دارند مانع می شود که حقایق آنطور که هست بیان گردد تا امروز به این نقطه ای که ایستاده ایم. نرسیم.
در چند ماه گذشته حرف و حدیث هایی درمورد جناب آقای تاجگردون از طرف همه اشخاص و احزاب بیان شد که باتوجه به اینکه شرایطی پیش نیامد که درمورد آن ،انچنان که باید روشنگری نشد و ایشان با اعتماد به نفس پاک و طهارت خود را اظهر من الشمس دانسته و می دانند، لذا وقتی جناب آقای تاجگردون مبرا بودن خود را از آنچه می گویند بارها به شکل لسانی بیان داشته، خود باید پیشقراول این امر میمون و مبارک جهت تبرئه خود گردد و مانع از هزینه تراشی لمپن های نانی گردد.
در پایان از ته دل آرزو می کنم که آنچه در مورد آقای تاجگردون می گویند اندکی از آن هم حقیقت نداشته باشد و بتواند سربلند از این امتحان سخت بیرون آید.
اما به ایشان توصیه می کنم بجای بهادادن به اشخاصی که مدح و ثنا می گویند انسان هایی صاحب اندیشه و دلسوز را که عاری از تملق و چاپلوسی هستند برای رفاقت و مشورت برگزیند.
