نعمت احمدی در یادداشتی در روزنامه ستاره صبح نوشت: صحبت‌های محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در ارتباط با پولشویی حقیقتی تلخ است که انکار آن جای شگفتی دارد. عجیب است که چرا برخی در واقعیت‌هایی که در جامعه اتفاق می‌افتد بی‌توجهی می‌کنند. پولی که بدون منشأ مشخص وارد سیستم بانکی شود و نتوان مبدأ آن را تعیین کرد، محل بحث است. اگر بانک بدون اینکه بپرسد این پول از کجا آمده آن را به حساب فردی واریز کند، یعنی حلال کردن پول‌های بدون منشأ است. آقای ظریف در این رابطه حرف زده است. او بدون استفاده از واژه‌های پول کثیف و قاچاق از عبارت پولشویی استفاده کرده است.
وقتی منشأ پولی نامشخص و معلوم نباشد از کجا و چطور به دست آمده از نظر قانون کشور خودمان و مقررات بین‌المللی شبهه پولشویی دارد. مقرراتی که تلاش می‌شود به تصویب برسند، به همین امر می‌پردازد و می‌خواهد مشخص کند، پول‌ها از کجا آمده است. اخیراً در لندن خانمی از جمهوری آذربایجان چند خانه خرید و زمانی که FATF از منشأ این پول‌ها پرس‌وجو کرد، به دلیل آنکه این خانم نتوانست مدارک متقنی در این ارتباط ارائه دهد، بدون اینکه او را متهم به جرمی کنند، اجازه ندادند خانه‌ها به او تعلق گیرد. آقای ظریف می‌گوید پول‌هایی که بدون منشأ است و احتمالا وارد سیستم بانکی می‌شود باید تعیین تکلیف شوند. این جزوی از مقررات بین‌المللی پولشویی است. پرسش اینجاست که چرا عده‌ای به مقررات اقتصادی بین‌المللی ایراد می‌گیرند؟ کاری که نمایندگان مجلس باید انجام دهند این است که تصویب کنند منشأ پول‌هایی که وارد سیستم مالی و بانکی کشور می‌شود کجاست. این همان شفاف‌سازی است که مورد قبول همه است. بسیاری از افرادی که گردش مالی زیادی دارند منشأ پول خود را اعلام نمی‌کنند و به همین دلیل نمی‌توان در مقابل مفاسد اقتصادی و مالی واکنش به موقع صورت داد. زمانی که سلطان سکه می‌گوید ۷۰۰ میلیارد تومان مگر پولی است، به این خاطر است که قانونی که از منشأ پول‌هایی که توسط این افراد وارد سیستم بانکی شده سؤال نمی‌کند. اگر چنین قوانینی وجود داشت، می‌توانستیم بفهمیم پول صندوق ذخیره فرهنگیان به کجا رفته و از بابک زنجانی‌ها نیز جلوگیری می‌شد. مساله این نیست که چقدر پول دارید مساله این است که از کجا آورده‌اید و پول‌ها به کجا می‌روند؟! آقای ظریف از این منظر سخن می‌گویند و کسانی که به او اعتراض می‌کنند احتمالاً به عمق و ضرر احتمال پولشویی در کشور اهمیت نمی‌دهند.