فارس از شهرستان ساری، ساعت چهار بعد از ظهر روز گرم کنار ساحل دریا سرپناه کوچکی توجه بسیاری از مسافران را جلب می کند، هر از گاهی از داخل این کومه به قول مازندرانی های صدای سوت هشدار شنیده می شود.
به سختی مطالب نوشته شده روی بنر خوانده می شود، ولی صدای سوت هشداری که هر از چندگاهی با صدای بلند آقا لطفا برگرد که شنیده می شود که حداقل برای کسانی که تازه به دریا آمدند این طور تداعی می کند که مامور هستند.
اما به دریا رفته می داند مصیبت های طوفان را، کسانی که به واسطه حضور به موقع آنها در کنار ساحل زمینه نجات جانشان فراهم شده ناجیان غریق را می شناسند.
بخشی از مشکلات و سختی های کارشان را می شود از چهره آفتاب سوخته به واسطه حضور در کنار دریا تشخیص داد ولی از سختی های که برای نجات افراد در حال غرق شدن، یا پیدا کردن جسدهای بی جان،بی محبتی و بی مهری برخی گردشگران به خاطر هشدارهای که می دهند و در نهایت کم مهری مسؤولان را باید پای درد و دل هایشان نشست و گوش کرد.
سیدحسین عمرانی خودش را این طور معرفی می کند که از سال 85 تاکنون در کنار ساحل به عنوان ناجی غریق فعالیت می کند.
به دلیل مشکلات مالی که این قشر در حال حاضر با آن مواجه هستند مهم ترین مطالبه آنها پرداخت به موقع حقوق است که گفت با وجود گذشت حدود دو ماه از اجرای طرح تاکنون رقمی بابت دستمزد در سال جاری دریافت نکرده اند.
می گفت: حداقل حقوق دریافتی ناجیان غریق به واسطه سختی کار حدود یک میلیون و دویست هزار تومان است و با وجود اینکه 15 سال در کنار ساحل حضور دارد اما هیچ تفاوتی بین او و افراد دیگری که تازه وارد این عرصه شدند قائل نمی شود.