صدای ناله‌های دخترک است، دخترکی که تاب دوری پدر را ندارد و از فرط بی‌قراری شیون سر می دهد، آسان‌نگری در رانندگی که کودکی را از نعمت داشتن پدر محروم کرد.
به گزارش خبرنگار ایرنا، پدر ستاره راننده بود و از این راه گذران زندگی می کرد و خرج یک خانواده چهار نفره را تامین می کرد؛ تا این که در ۲۸ اسفند ماه سال قبل در نقطه ای حادثه خیز مازندران به دلیل آسان‌گری راننده خودرو در محور مخالف و تصادف رخ به رخ جان خود را از دست داد و از آن روز تا الان ستاره کوچولو دیگر نخندید و همواره در حسرت لحظه ای آغوش پدر است و در فکر آن است که ای کاش می شد لحظه ها به عقب بازگردند و پدر کنارش باشد اما حیف که زمان برگشتنی نیست و زمان می تازد.
درست است که نقاط حادثه خیز جاده ها یکی از عوامل اصلی تصادف است اما ای کاش همه رانندگان بدانند که خستگی و خواب آلودگی همتراز با نقاط حادثه خیز جاده حادثه آفرین است.
ای کاش پدرها در هنگام رانندگی شتاب نکنند و هنگام گذر از سرعت مطمئنه و انجام سبقت های غیرمجاز به یاد چشم های منتظر پشت در فرزندان شان مثل ستاره کوچولو بیفتند و با عجله ای بی مورد، ستاره های شهر را تا ابد چشم انتظار و خاطره ای تلخ از عید نورز در ذهنشان به جا نگذارند.
دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است و نباید کمبود وقت را با سرعت گرفتن جبران کنیم این شعاری است که به گوشمان آشناست ولی ای کاش بیشتر در این شعار تامل کنیم