نبود مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی ،پاشنه آشیل صنعت گردشگری در مازندران است که بهره برداری بهینه این ظرفیت ساحلی کم نظیر نیازمند نقشه راه، برنامه ریزی اصولی، سرمایه گذاری پایدار و مشارکت همگانی است.
به گزارش خبرنگار ایرنا، مناطق ساحلی به اعتقاد صاحبنظران امر یکی از مهم ترین و حساس ترین واحدهای مورفولوژیکی(علمی که از ساختمان و شکل ظاهری ابدان موجودات زنده اعم از جانوری و گیاهی و غیر زنده "معدنی ها"بحث می کند) زمین هستند در زمان حاضر حدود دوسوم جمعیت زمین در فاصله ۶۰ کیلومتری از خط ساحلی زندگی می کنند و کشور عزیزمان هفت استان ساحلی - دریایی دارد که ضروری است برای استفاده بهینه و پایدار از ظرفیت های بی شمار مناطق ساحلی خزر مدیریت یکپارچه این مناطق تهیه و تدوین اجرایی شود، ضمن این که طرح مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی در بخشی اعظمی از سواحل جنوب ایران تهیه و اجرایی شده است.
کشورمان با دارا بودن بیش از سه هزار کیلومتر خط ساحلی در کرانه های دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان و با توجه به قرارگیری در موقعیت ژئواستراتژیک خاورمیانه تنگه هرمز و دسترسی به اقیانوس هند خود یک کشور ساحلی با اهمیت بسیار زیاد در منطقه و جهان محسوب می شود.
ژئواستراتژیک عبارتست از مطالعه اثر عوامل استراتژیک محیط جغرافیایی منطقه ای و جهانی روی تصمیم گیری های سیاسی حکومت ها و اثر گذاری های متقابل کشورها در ابعاد منطقه ای و جهانی، و سیاست های قدرتی.
به اعتقاد کارشناسان حوزه گردشگری مازندران با پیاده سازی دقیق و اصولی طرح مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی می تواند گامی موثر در جهت دستیابی به توسعه پایدار این مناطق باشد.
استان مازندران ۳۳۸ کیلومتر ساحل دارد که بخش مهم گردشگری آن در غرب مازندران از شهرستان محمودآباد تا رامسر واقع شده است که سالانه پذیرای میلیون ها مسافر و گردشگر داخلی و خارجی است.