به گزارش تابناک مازندران ، استان مازندران حدود سه هزار و ۶۰۰ روستا دارد که نیمی از جمعیت سه میلیون و ۴۰۰ هزار نفری استان در مناطق روستایی ساکن هستند که از این میزان نیز حدود نیمی از جمعیت روستایی استان زیرپوشش خدمات شرکت آب و فاضلاب نیستند.
محل تامین آب آشامیدنی این روستاها از چشمه ها و نهرهای جاری در منطقه است که با توجه اینکه زیر پوشش شبکه آب و فاضلاب مازندران نیستند تامین و انتقال آب مردم این روستاها توسط برخی افراد به عنوان متولیان منطقه انجام می‌شود و مدیریت این موضوع به صورت خودگردان است.
متولیان امور آب این روستاها برای سرجمع کردن آب ضمن ایجاد منبع ذخیره از اهالی می خواهند تا با هزینه شخصی خودشان نسبت به لوله کشی درون منزل خود اقدام کنند و برای همین آنها تمایلی ندارند که امور آب روستای خود را به شرکت آب و فاضلاب به عنوان متولی امر واگذار کنند.
این روند برای سالها به عنوان چرخه معمول و عادی تامین وانتقال آب در این روستاها بوده و بنا به اظهارنظر مسوولان حوزه آب و فاضلاب حتی به محلی برای درآمد افراد خودگردان آب مبدل شده است.
در همین حال براساس قانون تشکیل شرکتهای آب و فاضلاب مصوبه ۱۳۶۹/۱۰/۱۱مجلس شورای اسلامی، ایجاد و بهره‌برداری تأسیسات مربوط به توزیع آب شهری و روستایی و همچنین جمع‌آوری و انتقال و تصفیه فاضلاب در داخل محدوده
قانونی شهرهای هر استان به عهده شرکت مستقلی بنام شرکت آب و فاضلاب استان خواهد بود که توسط وزارت نیرو تشکیل خواهد شد.
براساس تبصره سه این قانون اجرای طرحهای تامین و انتقال آب بر حسب مورد و در صورت توانایی و درخواست شرکتهای آب و فاضلاب از طریق وزارت نیرو به این شرکتها تفویض می‌شود و در تبصره چهار آن نیز بهره‌برداری از کل تاسیسات آب مشروب اعم از تصفیه خانه، خطوط انتقال، منابع سیستمهای کنترل و غیره به عهده شرکتهای آب و فاضلاب قرار داده شده است.
اما خودگردانی آب آشامیدنی در روستاهای مازندران به مشکل بهداشتی مبدل شده است و به تازگی دانشگاه علوم پزشکی مازندران از افزایش طغیان های بیماری ناشی از آب در این روستاها هشدار داد و از بروز چنین رخدادی ابراز نگرانی کرده است