آمارها نشان می‌دهد در فصل مهاجرت، حدود ۷۰۰ هزار تا یک و نیم میلیون بال پرنده در تالاب‌های فریدونکنار و میانکاله کشته می‌شود. سازمان حفاظت محیط‌زیست برای کنترل اوضاع، برنامه‌ای برای صدور مجوز شکار ندارد اما مساله این است که این حجم کشتار کاملا به روش‌های غیرقانونی صورت می‌گیرد.
گروه جامعه ایرنا - فصل سرما آمد و کم کم پرندگان مهاجری که برای زمستان گذرانی هر سال تالاب‌های ایران به ویژه میانکاله و فریدونکنار را انتخاب می‌کنند، دسته دسته در این پهنه‌های آبی فرود می‌آیند. تصور کنید خانه‌تان در مجاورت یکی از این تالاب‌ها است، صبح یکی از همین روزها با سر و صدای زیادی از خواب بیدار و با جمعیت زیادی از انواع پرندگان زیبا و رنگارنگ که مهمان چندین ساله تالاب‌های خطه شمالی کشور هستند مواجه می‌شوید؛ چه حال خوشی به شما دست می‌دهد وقتی می‌بیند این همه زیبایی در یک جا جمع شده است. سر و صدایی که از بال‌های این پرندگان در فضا می‌پیچید، شور و شوق و سرزندگی را در محیط پخش می‌کند. انواع صداها امید را به منطقه برمی‌گرداند. هر کدام از این پرندگان خسته از راه با بال زدن در حال زدودن خستگی هزاران کیلومتر پرواز هستند؛ با چشمانی زیبا و تیله‌ای به جستجوی غذا می‌پردازند و با نوک زدن به زمین، آن را بیدار می‌کنند و نوید آمدنشان را می‌دهند
گویی این پرندگان پر هیاهو در این مأمن امن پناه گرفته‌اند، برای رسیدن به این مکان از مرزها، جاده‌ها، دالان‌ها و برجک‌های دیده‌بانی عبور کردند تا به خانه چندین ساله خود برسند اما ناگهان صدایی در آسمان این آرامش را به هم می‌زند. غلغله‌ای میان پرندگان به پا می‌شود. تعدادی دوباره به هوا بلند می‌شوند و تعدادی که اولین بار است این منطقه را تجربه می‌کنند، گیج و مبهوت می‌شوند. در آن لحظه، گویی هیچ درخت، بیشه و تالابی امن به نظر نمی‌رسد تا آنها را در پناه خود بگیرند. آنهایی که به هوا بلند شدند یکی یکی به سمت زمین سقوط می‌کنند یا در دام‌های هوایی گرفتار می‌شوند. مدتی می‌گذرد تا متوجه اوضاع شوند. بله باز هم شکارچی و باز هم دام‌های مرگبار و تفنگ، لوله‌هایی که دودی خاکستری از آنها خارج می‌شود و آسمان را نشانه گرفته در دست افرادی دیده می‌شود که قهقه سر می‌دهند و بر سر رسیدن به پرنده‌ای که در خون خود غلطیده مسابقه می‌گذارند، ولوله بالا می‌گیرد.