درخشش بی چون و چرای کشتی گیران جویبار در سال های اخیر این را تبدیل به قطب کشتی جهان کرده است ولی متاسفانه دولت به کشتی گیران دلاور مازندرانی در حد لازم توجه ندارد.
کد خبر: ۱۰۱۱۰۶۵
تاریخ انتشار: ۰۲ آذر ۱۴۰۰ - ۰۸:۲۵ 23 November 2021

به گزارش تابناک مازندران، ورزش کشتی در جویبار همواره سهم زیادی از افتخارآفرینی ملی‌پوشان را در رویدادهای جهانی و المپیک در اختیار دارد ، با موانع متعددی از جمله نبود سالن‌های ورزشی و تشک‌های کشتی استاندارد مواجه است و کشتی‌گیران این شهر با یادآوری این دغدغه‌ها، خواستار رفع این مشکلات از سوی مسوولان امر هستند.

نه جویبار را می‌شود از کشتی جدا دانست و نه کشتی را از جویبار؛ اینجا شهری است که قهرمانان بزرگی را به دنیای کشتی معرفی کرده است . ورزش نزد مردمان این دیار تنها در یک کلمه خلاصه می‌شود؛ « کشتی ».

تازه‌ترین مورد از نقش آفرینی کشتی گیران جویباری مربوط به ۱۳ مهر امسال بوده است ؛ تاریخی که کشتی‌گیران آزادکار جویباری در رقابت‌های کشتی قهرمانی جهان ۲۰۲۱ اسلو نروژ کاری کردند کارستان و با دست پُر و با مدال‌های خوش رنگ از این آوردگاه مهم به خانه برگشتند.

تاریخ‌سازی آزادکاران جویباری در مسابقات جهانی نروژ و کسب چهار مدال توسط کشتی‌گیران این شهرستان بار دیگر ضرورت توجه ویژه ملی به افزایش و گسترش زیرساخت‌ها و بودجه‌های مرتبط با کشتی را نشان داد چرا که به باور کارشناسان، امکانات کشتی جویبار در شأن جایگاه کشتی این شهر نیست.

از سوی دیگر ورزش دوستان می‌دانند که این مدال‌آوری و قهرمانی‌ها تنها مختص به یک دوره زمانی خاص نیست و تقویم کشتی را که ورق بزنیم ، می‌بینیم که جویبار در کشتی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و همواره کشتی گیران نام‌آوری از این دیار به رقابت‌های جهانی و المپیک اعزام و با افتخار آفرینی‌هایشان ، پرچم سه رنگ ایران را به اهتزاز در آورده اند.

کشتی در جویبار ریشه در خاک دارد و مردم این دیار با پوست و استخوان این ورزش مُهیج را لمس می‌کنند. فنون این ورزش نسل به نسل و سینه به سینه از امثال مهدی حاجی زاده، سبحان روحی، یعقوب نجفی جویباری، کمیل قاسمی، رضا یزدانی، مسعود اسماعیل‌پور، عزیز و آیت واگذاری، حسن یزدانی، محمد نخودی، امیر محمد یزدانی و کامران قاسمپور به پهلونک‌ها و نونهالانی که در حال مرور فن کشتی در سوله‌های نه چندان استاندارد ورزشی این شهر هستند، در حال انتقال است.

مدال آوری‌ها تنها یک روی سکه است و زمانی که به سالن‌های کشتی این شهر پا می گذراید می بینید که این سالن‌های ورزشی شایسته نام و آوازه کشتی جویبار نیست ، اما کودکانی با ذوق وصف ناشدنی در سوله‌هایی که تنها نام سالن ورزشی را یدک می‌کشد، در حال تمرین و جُنب و جوش هستند. بر اساس آمار هیات کشتی جویبار، حدود ۲ هزار و ۵۰۰ کشتی‌گیر در رده‌های مختلف سنی در این شهرستان به صورت حرفه‌ای در هشت سالن ورزشی مشغول تمرین هستند ، اما در برخی از این سوله‌ها آنقدر اذحام و حضور کشتی‌گیران زیاد است که مربیان، کشتی‌گیران را در سطوح یک تا چهار دسته‌بندی می کنند و از ساعت ۱۵ عصر تا حوالی ساعت ۲۳ هر شب در حال آموزش کشتی به این ورزشکاران هستند.

در کنار فقر زیرساختی کشتی جویبار ، تنها رویه‌ای که اشتیاق مدال‌آوری را در بین کشتی گیران این شهر زنده نگه می‌دارد، غیرت مثال زدنی آنان است و بر همین اساس بسیار راغب هستند که در مسیری که نیاکانشان پا گذاشتند ، حرکت کنند.

در سالن‌های ورزشی جویبار خبری از دوش آب گرم، آب سرد کن یا اتاق گرم و تعویض لباس نیست و به تشک‌های کشتی برخی از این سالن‌ها که نگاهی می‌اندازید، انگار ماه‌ها است که رنگ نظافت را به خود ندیده‌اند. کمتر کشتی‌گیر جویباری است که روی این تشک‌ها تمرین کرده باشد ولی به بیماری پوستی و عفونت‌های قارچی مبتلا نشده باشد. این کشتی گیران در کنار گوش‌های شکسته همواره جای زخم بیماری پوستی را که دایره‌وار روی بدنشان نقش می‌بندد ، به یادگار دارند. 

 

منبع: ایرنا

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار